Κάστρο Γερακίου
Στους πρόποδες του Πάρνωνα και σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων ανατολικά της Σπάρτης, βρίσκεται ο «Μικρός Μυστράς» της Λακωνίας, το ιστορικό Γεράκι.
Το κάστρο του Γερακίου κατασκευάστηκε από το βαρώνο Guy de Nivelet το 1209, στην ίδια τοποθεσία όπου κατά την αρχαιότητα βρίσκονταν οι μυκηναϊκές Γερόνθραι. Παρέμεινε υπό φράγκικη κατοχή ως και το 1259, αποτελώντας μία από τις 12 βαρωνίες της Πελοποννήσου. Το 1262 περνά σε βυζαντινά χέρια και πλέον υποστηρίζει το Δεσποτάτο του Μυστρά (1262-1460). Κατόπιν περνά σε Οθωμανικά χέρια, μέχρι το 1463, οπότε το καταλαμβάνουν οι Ενετοί. Πέντε χρόνια μετά επιστρέφει σε Οθωμανική κυριαρχία, όπου και παραμένει ως τα τέλη του 17ου αιώνα, όταν για σύντομο διάστημα κατέχεται από τους Ενετούς και πάλι. Τελικά το 1715, ανακαταλαμβάνεται από τους Τούρκους, ως και τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1828 ενσωματώνεται στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Χρησίμευε σαν ενδιάμεσος σταθμός για την επικοινωνία μέσω ενός συστήματος με φωτιές ανάμεσα στα κάστρα του Μυστρά και της Μονεμβασίας, που προειδοποιούσε για τον κίνδυνο εισβολέων στην περιοχή. Το 1262, μαζί με τα κάστρα της Μονεμβασιάς, του Μυστρά και της Μάνης, παραδόθηκε στους Βυζαντινούς. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο το κάστρο έφτασε στο απόγειο της ακμής του και χτίστηκαν οι περίφημες βυζαντινές εκκλησιές που το στολίζουν. Σήμερα εντός του κάστρου, σώζονται δέκα που χρονολογούνται από το 12ο έως τον 15ο αιώνα.
Στον Αγερανό δίπλα στον Ι. Ν. των Ταξιαρχών βρίσκεται ένας από τους πιο ιστορικούς πύργους της Μάνης, ο πύργος των Γρηγοράκηδων. Εδώ είχε την έδρα του ο Αντώνης Γρηγοράκης (Αντωνόμπεης), που ήταν ο 5ος μπέης της Μάνης(1803 - 1808).
Το φρουριακό συγκρότημα με τα τείχη, το παλατάκι, τη πύλη κ.α., αποτελεί εξαίρετο δείγμα της Μανιάτικης αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα,
Ο πύργος έχει ύψος 16 μέτρων, με τους κύριους χώρους επάνω και τους βοηθητικούς κάτω, όπως και σε άλλους πύργους στη Μάνη. Αποτελείται από θολοσκέπαστο κατώι με πατάρι, δυο κυρίως ορόφους και δώμα.
Χαρακτηριστικοί στην κορυφή του πύργου είναι οι «πετρομάχοι» δηλαδή παράθυρα κτισμένα στην κορφή του και εκτός περιμέτρου του πύργου. Έχουν πλαγιαστές τρύπες αριστερά, δεξιά και κάτω, οι οποίες διευκόλυναν την άμυνα.
Ακόμη οι πετρομάχοι χρησίμευαν για την πλαγιοφύλαξη του πύργου, που είναι απαραίτητη. Στη βάση κάθε πετρομάχου παρατηρεί κανείς μια ανθρωπόμορφη διακόσμηση πάνω σε πωρόλιθο. Ίσως πρόκειται για την κεφαλή του μπέη, σύμβολο της ισχύος της οικογενείας και του κάστρου.
Στην απέναντι πλευρά της αυλής ήταν επίσημο διώροφο κτίριο, το «παλατάκι», με θολοσκέπαστο κατώι που είχε πολλές πολεμίστρες και στέγαζε το στάβλο και τον αχυρώνα.
Οι κυκλικοί πυργίσκοι ή γουλάδες, που προστατεύουν περιφερειακά το συγκρότημα, είναι χαμηλότεροι του κυρίως πύργου και έχουν πολλές ντουφεκότρυπες ανοίγματος 7 εκατ. ή πολεμίστρες.
