Ιστορική Αναδρομή
H πόλη της Κορίνθου υπάρχει εδώ και 4.000 χρόνια. Αρχικά ήταν ένας μικρός οικισμός κοντά στον Ακροκόρινθο που λεγόταν Εφύρα από το όνομα της πρώτης του Βασίλισσας, κόρης του Ωκεανού, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον περήφανο λόφο και προς τα δυτικά. Τα πρώτα σημάδια οίκησης κατά την προϊστορική εποχή τα βρίσκουμε στις περιοχές του Φενεού, της Στυμφαλίας, της Νεμέας, της λίμνης Βουλιαγμένης τον Λουτρακίου, αλλά κυρίως στον οικισμό του Κοράκου.
Η περιοχή είναι ένα σταυροδρόμι στεριάς και θάλασσας και πάντα αποτελούσε «μήλον της Έριδος», το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αρχαίας Ελλάδας, με αποτέλεσμα η πόλη και ο λαός της να δεχθούν στο διάβα της σκληρά, ζηλόφθονα χτυπήματα και ένα μεγάλο μέρος από τα επιτεύγματα που πραγματοποίησαν οι Κορίνθιοι να χαθεί στη λήθη.
Η Κόρινθος, από τον 9ο-8ο αιώνα π.Χ, γίνεται η μεγαλύτερη πόλη της Αρχαίας Ελλάδας. Αποικίζει εντατικά μία τεράστια περιοχή που ξεκινάει από την Στερεά Ελλάδα (η Φωκίδα μάλιστα οφείλει τ΄ όνομά της στον Κορίνθιο αποικιστή Φώκο) και καταλήγει στην Σικελία. Η Λευκάδα, η Κέρκυρα, η Αμβρακία (σημερινή Άρτα), η Απολλωνία, η Επίδαμνος (σημερινό Δυρράχιο), οι Συρακούσες θα ιδρυθούν από τους Βακχιάδες, τον Αρχία, τον Κύψελο, τον Περίανδρο. Βόρεια, θα ιδρύσει την Ποτίδαια, θα συμμετέχει στην ίδρυση του Βυζαντίου (σημερινή Κωνσταντινούπολη).
Τα πλοία της και εμπορεύματα της θα φτάσουν έως την Αίγυπτο, την Γαλλία, την Αγγλία, το Μαρόκο και τα βάθη της ρωσικής στέπας.
Θα χαρίσει στον Ελληνισμό το πλοίο που χάρισε τη νίκη στον τιτάνιο αγώνα του επιβίωσης κατά των Περσών, την Τριήρη.
Στο έδαφός της, θα δημιουργηθεί ο τρίτος και πιο κομψός ελληνικός αρχιτεκτονικός ρυθμός, ο Κορινθιακός, από τον Καλλίμαχο.
Η βάρβαρη καταστροφή της από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ, θα σημάνει και το τέλος του αρχαίου ελληνικού κόσμου, καταδεικνύοντας την σημασία της πόλης.
Η αναδημιουργία της πόλης το 44 π.Χ από τον Ιούλιο Καίσαρα και η έλευση του Απ. Παύλου, αποτελεί ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της που θα την αναδείξει και πάλι σημαίνουσα πόλη.
Ο Ιουστινιανός, κατά τα βυζαντινά χρόνια, αναγνωρίζοντας την σημασία της θα ανακαινίσει το «πανελλήνιο» τείχος του Ισθμού και θα την κάνει κέντρο της αυτοκρατορικής υφαντουργίας και μεταξωτών υφασμάτων.
Τα δύσκολα χρόνια των επιδρομών των σταυροφόρων και των Ενετών, ο Λέοντας Σγουρός, Άρχοντας του Κάστρου του Ακροκορίνθου, εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, δένει τα μάτια του αγαπημένου του αλόγου, ανοίγει μία θύρα του τείχους πάνω στον γκρεμό, το σπιρουνίζει και περνά στην Ιστορία, ανυπότακτος στον κατακτητή.
Μετά από 7 αιώνες κατοχής από τους Ενετούς και τους Τούρκους, η Κόρινθος απελευθερώνεται το 1822 από τον ζυγό και για πρώτη φορά στη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία, η Γαλανόλευκη κυμάτισε στις επάλξεις του Ακροκορίνθου και στα σοκάκια της ρημαγμένης πόλης.
Ο μεγάλος σεισμός του 1858 θα μεταφέρει την πόλη στη σημερινή της θέση, και θα την κάνει πολεοδομικό υπόδειγμα της νεώτερης Ελλάδας.
