Ηραίον

Το Ηραίον της Περαχώρας ιδρύθηκε στο δυτικό άκρο της Χερσονήσου κατά τη γεωμετρική περίοδο πιθανόν ήδη από τα τέλη του 9ου αιώνα π. Χ και επιβίωσε έως την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ.  Στην περιοχή έχουν αποκαλυφθεί εκτός του ιερού της Ήρας, τα σημαντικότερα λείψανα του πρώιμου κορινθιακού πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης μιας στοάς σε σχήμα Γ, μια μεγάλης υδροδεξαμενής, αίθουσες φαγητού και ένας δεύτερος μικρότερος ναός. Κέντρο ήταν το ιερό της Ήρας, στο λιμανάκι κάτω από το σημερινό φάρο Μελαγκάβι. Η περιοχή κατά τα προρωμαϊκά χρόνια, αποτελούσε ζωτικό τμήμα της κορινθιακής γης. Η κορινθιακή τέχνη, των γεωμετρικών και των αρχαϊκών χρόνων, θα ήταν ατελέστατα γνωστή, χωρίς τα ευρήματα της Περαχώρας.

Τα οικοδομήματα του Ιερού εκτείνονται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο είναι η περιοχή γύρω από το λιμάνι, η οποία περιλάμβανε τα κύρια λατρευτικά οικοδομήματα δηλαδή το ναό της Ήρας και το βωμό αλλά και βοηθητικά κτίρια όπως η δυτική αυλή και η στοά. Στο μεσαίο επίπεδο ανατολικά του ναού του Αγίου Ιωάννη βρισκόταν η αψιδωτή δεξαμενή το εστιατόριο και η Ιερή Δεξαμενή καθώς και τα τμήματα του συστήματος ύδρευσης, ενώ ακόμη ανατολικότερα, η πλέον υπερυψωμένη περιοχή περιλάμβανε το Κτήριο της Εστίας και ένα εκτεταμένο δίκτυο ύδρευσης. Τα σημαντικότερα μνημεία από αυτά ήταν στο πρώτο επίπεδο ο Ναός της Ήρας Ακραίας, ο οποίος χρονολογείται στο ύστερο του 6ου αιώνα π.Χ, και στο μεσαίο επίπεδο έχουμε την Αψιδωτή δεξαμενή η οποία ήταν μία υπόγεια δεξαμενή συλλογής υδάτων εξαιρετικά φροντισμένης κατασκευής, η οποία συγκρατούσε 300 κυβικά μέτρα νερού και αναγέρθηκε τον 6ο αιώνα π. Χ.