Στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, 500 μέτρα μετά το χωριό Αγ. Δημήτριος στον δρόμο προς Τραχήλα, βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο Καταφύγι Σελίνιτσας.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το σπήλαιο αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Το σπήλαιο είναι κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού και έχει δημιουργήσει ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών και στοών, και θεωρείται ως η παλαιά κοίτη του σημερινού υπόγειου ποταμού που εκβάλλει στη θάλασσα σε απόσταση 200 μέτρων από το σπήλαιο, η οποία ονομάζεται Δράκος.

Το Καταφύγι έχει διαδρόμους μήκους 900 περίπου μέτρων, το συνολικό μήκος του όμως προσεγγίζει τα 2.000 μέτρα και συνολική έκταση 2.700 τετραγωνικά. Η σημερινή μεγαλοπρεπής είσοδος του σπηλαίου αποτελούσε την έξοδο του παλαιού ποταμού. Αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο της φύσης όπου οι τεράστιες επίπεδες πλάκες ασβεστόλιθου με τεμάχια μαρμάρου δημιουργούν ένα φυσικό αμφιθέατρο γύρω από την είσοδο του σπηλαίου. Το σπήλαιο έχει και παράλληλη είσοδο για σπηλαιοκατάδυση.

Η πορεία μέσα στο σπήλαιο είναι εύκολη και σηματοδοτημένη με φανερά βέλη. Το σπήλαιο διαθέτει ένα τεράστιο θάλαμο, από τους μεγαλύτερους ίσως με παρόμοιες διαστάσεις.

Φοβερός διάκοσμος ο οποίος γίνεται καλύτερος βαθύτερα και από πλευράς φυσικής συντήρησης αλλά και ανθρώπινης καταστροφής. Αίθουσες «διαμάντια» όπως χαρακτηρίζονται επειδή λαμπυρίζουν από τις αντανακλάσεις, δίνουν μια μαγική αίσθηση, και «εμπορικές» διαδρομές όλων των ειδών (διαγώνιες, σκυφτές, τσουλήθρίτσες, γεφυρούλες με σχοινάκι, κλπ) κάνουν την πορεία στο σπήλαιο αρκετά παιχνιδιάρικη (δικαίως απέκτησε το όνομά του).

Υπήρξε ιδανική κρυψώνα για πολλούς ανθρώπους (γι αυτό και η ονομασία "καταφύγι"), ιδίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά όχι μόνο. Το μεγάλο μήκος του, αλλά κυρίως η πολυμορφία και η αφθονία των στοών-παρακλαδιών του, βοήθησε αρκετούς ντόπιους να βρίσκουν καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές.

Τα όστρακα (θραύσματα κεραμικής) και οστά που βρέθηκαν μαρτυρούν ότι χρησιμοποιήθηκε για τόπος κατοικίας και λατρείας.