Σπήλαια Αμαρκιανού και Δρακότρυπας

Ελάχιστα γνωστά στο ευρύ κοινό είναι τα σπήλαια  που βρίσκονται στα ορεινά της Ηλείας. Θρύλοι και μύθοι τα συνοδεύουν, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν την ύπαρξή τους.

Δύο είναι τα σημαντικότερα από τα σπήλαια της Ηλείας που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον σπηλαιολόγων. Και τα δύο βρίσκονται στα ορεινά του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, στις παρυφές του Ερυμάνθου, πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Το ένα είναι το σπήλαιο του Αμαρκιανού, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ το άλλο η Δρακότρυπα, ένα σπηλαιοβάραθρο που καλύπτεται από νερό όλες τις εποχές του χρόνου.

Το μεγαλύτερο απ’ αυτά είναι το σπήλαιο του Αμαρκιανού ή Αμαρκιανό, που βρίσκεται σε υψόμετρο χιλίων μέτρων, πάνω στον παλιό δρόμο μεταξύ Αγίας Κυριακής και Τσιπιάνων. Η περιοχή είναι δυσπρόσιτη, αν και με πεζοπορία μπορεί κανείς να φτάσει σχετικά εύκολα από την Αγία Κυριακή, ακολουθώντας το μονοπάτι μετά το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Ένας πέτρινος τοίχος κλείνει το μεγαλύτερο μέρος της εισόδου του σπηλαίου αφήνοντας δεξιά ένα στενό πέρασμα. Το εσωτερικό του σπηλαίου είναι σκοτεινό αλλά με κάποιους δυνατούς φακούς ο επισκέπτης μπορεί να δει σταλακτίτες, σταλαγμίτες και πτυχώσεις πάνω στους βράχους, σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Οι διαστάσεις του εσωτερικού είναι 80 Χ 60 μέτρα (μήκος – πλάτος) και το ύψος του φτάνει τα 20 μέτρα.

Ο θρύλος θέλει το σπήλαιο αυτό να αποτέλεσε τόπο λατρείας κατά τους προχριστιανικούς χρόνους ή ακόμη και μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Μαρκιανό (Α-η-Μαρκιανό). Παλαιότερα στο σπήλαιο οι κτηνοτρόφοι της περιοχής οδηγούσαν τα ζώα τους σε περίπτωση καταιγίδας. Η μεγάλη σπηλαιολόγος Άννα Πετρόχειλου ανέφερε ότι το σπήλαιο έχει ηλικία 500.000 ετών, μπορεί να χωρέσει στο εσωτερικό του έως και χίλια άτομα ενώ παρόμοια έχει παρατηρήσει στην Ισπανία, στη Γιουγκοσλαβία και στην Κεφαλονιά (σπήλαιο Δρογκαράτη).