Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου

Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου είναι κτισμένο μέσα σε δύσβατο και απόμερο τμήμα του Πάρνωνα. Σε όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, το Κυνουριακό μοναστήρι του Προδρόμου υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς χρησίμευσε αρκετές φορές ως στρατιωτικό νοσοκομείο για τους αγωνιστές, αλλά και ως καταφύγιο του άμαχου πληθυσμού της περιοχής, καθώς και των  οικογενειών των οπλαρχηγών, εξαιτίας της φυσικής του οχύρωσης. Μοναχοί του Τιμίου Προδρόμου συμμετείχαν, μάλιστα, ενεργά στα πεδία των μαχών. Το 1980 η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία με πρώτη ηγουμένη την Ανυσία, μοναχή της Παναγίας Μαλεβής.

Κατά τη μακραίωνη ιστορία του, δέχτηκε ποικίλες επεμβάσεις.

Τα κελιά, διατεταγμένα σε σχήμα Π, κτίστηκαν σε διάφορα επίπεδα –ελλείψει χώρου- ενώ ανάμεσα στα έτη 1330 – 1382 κτίστηκαν οι δύο πύργοι. Ο βόρειος τοποθετήθηκε πάνω από την πτέρυγα, ενώ ο νότιος θεμελιώθηκε στο πέρας της νότιας πτέρυγας.

Το 1704 κατασκευάστηκε ο τρίτος όροφος της νότιας πτέρυγας και η ξύλινη προέκτασή της και έτσι διαμορφώθηκε το κτιριακό συγκρότημα της μονής στην κατάσταση που το συναντάμε σήμερα. Ένα από τα ωραιότερα αρχιτεκτονικά στοιχεία της μονής αποτελούν οι δύο υπόγειες στοές και ειδικότερα αυτή που βρίσκεται κάτω από τη δυτική πτέρυγα, όπου κατεβαίνει κανείς από κρύπτη-καταπακτή στο χώρο της κουζίνας. Σε αυτή την υπόγεια στοά, πριν από τις διάφορες μάχες, συγκαλούσαν οι καπεταναίοι συμβούλια και εδώ ελήφθησαν αποφάσεις ιστορικές για την ελευθερία του τόπου.

Το μοναστήρι εορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου (εννέα ημέρες από την αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου) και στις 14 του ίδιου μήνα, εορτή του Σταυρού.