Ιστορική Διαδρομή
Το Άργος είναι από τις πρώτες ελληνικές πόλεις που αναφέρονται στην ιστορία και στη μυθολογία. Είχε αποκτήσει μάλιστα τόση σημασία, ώστε ο Όμηρος συχνά ονόμαζε Αργείους όλους τους Έλληνες. Από το Άργος κατάγονται δύο από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, ο Περσέας και ο Ηρακλής. Η τραγωδία του Ευριπίδη "Ηρακλής" αρχίζει επίσης με αναφορά στην εξ Άργους καταγωγή του ήρωα.
Θεωρείται η αρχαιότερη πόλη στην Ηπειρωτική Ευρώπη λόγω της ύπαρξης πολλών αρχαιολογικών μνημείων που χρονολογούνται από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, όταν αποτελούσε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Η περιοχή της σημερινής πόλης του Άργους γνώρισε την πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ, στη νεολιθική εποχή. Έκτοτε κατοικήθηκε αδιάλειπτα, κτιζόμενη ξανά και ξανά στην ίδια γεωγραφική θέση που κατέχει μέχρι σήμερα με τους πρώτους αποικιστές της να θεωρούνται κατά την προϊστορική εποχή οι Πελασγοί.
Αρχαιολογικά η ιστορία του Άργους αρχίζει στην Προελληνική εποχή, αλλά η πόλη φτάνει στη μεγαλύτερη ακμή της στους αρχαϊκούς χρόνους, όταν υπό τον τύραννο Φείδωνα η δύναμή της απλώθηκε σε όλη την Αργολίδα και σε άλλα τμήματα της Πελοποννήσου. Κατά την περίοδο αυτή, στην πόλη λειτούργησε σχολή γλυπτικής και χαλκοπλαστικής ενώ αξιόλογα ήταν και τα κεραμοποιεία, τα βυρσοδεψεία αλλά και οι βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που έφτιαχναν ρούχα σε πλούσια ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Μετά το θάνατο του Φείδωνα η δύναμη του Άργους περιορίστηκε κυρίως εξαιτίας των σκληρών και συνεχών αγώνων με τη Σπάρτη. Κατά τους Περσικούς πολέμους το Άργος έμεινε ουδέτερο και στον Πελοποννησιακό πόλεμο ήταν σύμμαχος των Αθηναίων. Στη Μυκηναϊκή εποχή, το Άργος αποτέλεσε μαζί με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα σημαντική εγκατάσταση με στρατηγική θέση στην εύφορη Αργολική πεδιάδα. Kατά την Κάθοδο των Δωριέων, περί το 1098 π.Χ., το Άργος ήταν διαιρεμένο σε τέσσερις συνοικίες, η καθεμία από τις οποίες κατοικείτο από διαφορετική φυλή. Η αποδυνάμωση και η απώλεια του γοήτρου του Άργους επήλθε αργότερα, αφενός, με την άρνησή του να παρέχει προμήθειες και να συμμετάσχει στους Ελληνο-περσικούς πολέμους και αφετέρου, με την ουδέτερη στάση που διατήρησε αργότερα, κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Με τη λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου η Αργολίδα αποτέλεσε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και τέλος έγινε τμήμα της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Νέοι κατακτητές όμως εμφανίστηκαν αργότερα, οι Ενετοί, οι Φράγκοι και οι Τούρκοι (1460), οι οποίοι κράτησαν την περιοχή μέχρι την Επανάσταση του 1821, με εξαίρεση το Ναύπλιο, που αλώθηκε το 1540.
Το 1210 οι Σταυροφόροι κατέκτησαν το Άργος και από το 1246 ως το 1261 ανήκε στο δουκάτο των Αθηνών. Το 1463 ολόκληρη την Αργολίδα κατέκτησαν οι Τούρκοι, οι οποίοι είχαν εισβάλει και παλαιότερα στην Πελοπόννησο και είχαν κυριεύσει το Άργος για πρώτη φορά το 1397.Στην περίοδο της Επανάστασης του 1821, το Άργος εξαιτίας της θέσης του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Η πόλη παρέμεινε υπό οθωμανικό έλεγχο, με εξαίρεση την Ενετοκρατία του 1687–1715, μέχρι την Επανάσταση του 1821. Μετά την κήρυξη της επανάστασης, οι πλούσιες οθωμανικές οικογένειες μετακόμισαν στο Ναύπλιο, θεωρώντας τα τείχη του ασφαλέστερα. Ο Δημήτριος Υψηλάντης διάλεξε το Άργος ως έδρα του και στα τέλη του ίδιου έτους άρχισε εκεί τις εργασίες της η Πρώτη Εθνοσυνέλευση. Στη μονή της Κατακεκρυμμένης λειτουργούσε το πρώτο νομισματοκοπείο, όταν το Άργος έγινε για μικρό διάστημα, έδρα της Κυβέρνησης. Όταν έφτασε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας, στο Άργος πραγματοποιήθηκε η Δ΄ Εθνοσυνέλευση, όπως και η Ε΄ μετά την δολοφονία του.
Σήμερα με 2 μεγάλες πόλεις, το μαγευτικό Ναύπλιο, πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους από το 1823 έως το 1834, και το ιστορικό Άργος, την αρχαιότερη διαρκώς κατοικούμενη πόλη στην Ευρώπη, τις μαγευτικές παραλίες και τα πάμπολλα ορεινά και πεδινά χωριά, αλλά και το Κρανίδι, την Επίδαυρο και την Ερμιόνη, η Αργολίδα είναι ένας νομός με θεαματικές εναλλαγές τοπίου. Μείγμα πολιτισμού και παράδοσης, ιστορίας και φύσης, συνύπαρξη βουνού και θάλασσας, η Αργολίδα έχει ανεξερεύνητες γωνιές, κρυμμένους θησαυρούς που περιμένουν να τους ανακαλύψει ο επισκέπτης.
